De “ranz(t)igheid” van de politiek

Ik heb het gehad met die burgerbewegingen die zogezegd spontaan ontstaan en politieke partij worden, maar wiens financiering zo duister is als het achterwerk van Trump. Onder het mom van eerlijke politiek, verkopen ze hun ziel aan een andere partij om postjes te pakken. Het doet me trouwens vermoeden dat zelfs diegenen die zich als heilig voordoen in feite de grootste zondaars zijn tegen het politiek fatsoen.

Neem nu Sint-Truiden, door de pers, in navolging van een Limburgse rioolkrant, steevast de schandaalstad genoemd wordt. Ik stel hier vast:

-Een voorakkoord tussen SP-A, NV-A en Open VLD werd in alle toonaarden ontkend en toch klitten ze aan mekaar klitten “wegens eerder aangegane akkoorden”. Wie zijn hier de leugenaars?

-Vandenhove beschouwde alle overlopers als ratten, hield zijn eigen lijst wel proper maar verkoopt zijn burgemeestersziel aan drie partijen … met overlopers en een gezamenlijk verlies aan zetels ten bedrage van 7 zetels. Een coalitie van lozers dus onderweg naar Hamelen achter een fluitende burgemeester!

-Kempeneers verklapt in een gesprek met de pers (dan zijn politici normaal op hun hoede voor wat ze zeggen) dat het extreem rechtse VB wel eventueel, misschien, mogelijkerwijze een gesprekspartner” zou” kunnen zijn, maar herinnert zich daarvan niks meer. Ze jaagt wel vijf waardevolle Christendemocraten de straat op om één afvallige, die ocharm 800 stemmen haalt, in te lijven. En het CV&V-bestuur volgt haar gedwee nadat ze de grootste en belangrijkste partijpion eruit bonjourde. Dat je dan op je smikkel krijgt, lijkt me niet meer dan normaal.

Wat die nieuwe meerderheid gaat presteren, kunnen we pas bij de volgende verkiezingen vaststellen. Ze krijgt wel het voordeel van de twijfel, want iemand moet de stad besturen. Nog een geluk dat ze in Sint-Truiden niet gekozen hebben voor de meest ranzige oplossing uit Ranst (Antwerpen) waar twee zogenaamde apolitieke burgerpartijen zich lieten verleiden tot een samenwerking met extreem rechts. Maar het toppunt van ranzigheid is wel Nederland, maar dat even terzijde.

Tegen de volgende gemeenteverkiezingen ben ik er 80 (bij leven en welzijn), en dan kan het me allemaal geen bal meer schelen.