De rechtvaardige rechters?

Een groot aantal drugscriminelen lacht zich te pletter. Een rechter met meer principes dan gezond verstand ramt zijn eigen proces frontaal, verwijst het naar een verdaging van enkele maanden, omdat hij niet wilde ingaan op een plausibele vraag van de advocaat van een beschuldigde. Een justitionele vaudeville van de bovenste plank door een klasse die blijkbaar niet van deze wereld lijkt te zijn, justitie.

Hiermee gooit deze derde macht weer een groot deel van haar krediet te grabbel, een krediet dat al minimaal was. Dat begint trouwens al met de advocaten die doorwinterde en steenrijke criminelen verdedigen tegen alle bewijzen in. Ze doet dat met alle mogelijke middelen waarbij procedurefouten en wrakingen primeren op de waarheid. Het is belangrijker een schuldige vrij te krijgen dan recht te laten zegevieren. Daar begint het spel dus al, bij de basis. Ik zag tijdens mijn carrière meer dan duizend leerlingen hun middelbaar afsluiten. Een behoorlijk aantal van hen ging achteraf “rechten” doen en daar waren wel wat individuen bij waarbij ik me vragen stelde: een jongere zonder rechtvaardigheidsgevoel wordt zelden een volwassene met deze kwaliteiten.

De volgende groep zijn de rechters: ze zetelen zo torenhoog boven de maatschappij dat ze er alle voeling mee hebben verloren. Alle Tv-programma’s ten spijt zoals “de Vrederechters”, “De Rechtbank” of “Strafrechters” waar ze een vergeefse poging doen om enige sympathie op te wekken, blijven ze de mensen ergeren met vonnissen die stinken naar klassenjustitie en beslissingen zoals gisteren in Tongeren, en dat allemaal omdat ze ook het Damocleszwaard van procedurefouten boven hun hoofd hebben hangen. Wie een moord begaat hoort in de gevangenis thuis en niet op een strand in Spanje omdat een of andere bediende wat punten en komma’s te veel heeft getypt.

Dat brengt me naadloos bij de eerste en tweede macht, de wetgevende en uitvoerende macht, want zij sturen die derde macht aan, zorgen al dan niet voor werkingsmiddelen maar laten justitie over aan … tja aan wie? Aan de criminelen? Je zou bijna geneigd zijn deze vraag te beantwoorden met een “ja, schuldig!”. Als je een kist fruit maanden laat staan is je kelder, loopt er rottigheid uit en dat is de schuld van diegene die er niet naar om ziet, dus van de politici. “Met justitie haal je geen stemmen, met gratis bussen wel” is echter een stelling die voor een maatschappij faliekant zal uitdraaien. En dat is wel een zekerheid.