Het einde van het Amerikaanse neokolonialisme?

Het einde van de kolonisatie van Europa door Amerika, die al bijna 80 jaar duurt, is in zicht, toch bij de burger. Nu de politiek nog, met de Franse president en de Britse premier op kop die zich door de stront van het Amerikaanse narcisme wentelden om een halve gare ter wille te zijn. Meteen ook het einde van de NAVO waar niemand blijkbaar eens NO durft te zeggen tegen deze Amerikaanse dictator, een einde dat hopelijk Europa er rijp voor maakt dat het voor zijn eigen defensie moet instaan.

Hierbij gaat mijn bewondering uit naar Zelenski, die zich niet liet doen in het Oval Office en de Amerikaanse bullebakken van antwoord diende en zich niet in dezelfde drek draaide als Macron en Starmer. Hij zal ook wel zijn tekorten hebben zoals elk mens, maar hij deed wat Macron en Starmer hadden moeten doen: een halfuur politieke moed. Politieke prostitués heten we zo’n figuren

“In God we trust” staat op de dollars uit de States, “So help me God”, zeggen de Yankees als ze iets zweren. En “Oh my God” als ze goeie seks hebben. Het wordt tijd dag die “God” zijn gezond verstand begint te gebruiken, zeker als al zijn aandacht naar de USA zou gaan. Het kan toch niet voor een God genadeloos toe te zien hoe de helft van de wereld in vuur en vlam staat door oorlog en de andere helft door honger. Je zou er voorwaar aan beginnen twijfelen … of er wel een God bestaat. De beste priester die ik ooit gekend heb zei me ooit op het ogenblik dat ik door een hel ging: “Jos, ge moogt aan God niet twijfelen. Het is zijn grondpersoneel dat niet deugt”. Moet ik aan Giel Stinckens ook beginnen twijfelen? Het zal toch niet waar zijn, zeker!