Dat de wereld ontploft, kan ze geen koten schelen.

Vorige donderdag was ik bij de Heilig Bloedprocessie in Brugge. Terwijl de “joden” in de processie schreeuwden “aan het kruis met Hem” stond er één eenzame vrouw die protesteerde tegen de joodse schending van de mensenrechten in Gaza. Ik ben de vrouw achteraf gaan feliciteren voor haar moed.

Veel minder moedig waren de bobo’s van de EBU, de bazen van het Eurovisie Songfestival. Rusland vloog eruit, met reden wegens hun agressie in Oekraine, Israël mocht blijven ondanks hun agressie in Gaza. Ik heb geen minuut aan deze komedie gespendeerd, beschaamd omwille van de partijdigheid van de Europese zenders.

Dat brengt me tot de volgende vaststelling: behoort Israël wel tot Europa? Neen! Israël behoort tot Azië. Dus is er geen plaats voor hen in Europese competities, of het nu over zingen, voetballen of petanque gaat. Dat ze in de Aziatische competities niet welkom zijn ligt vooral aan de onverzettelijkheid van de Joden en vooral hun haat tegen hun zustergodsdienst, de Islam, met dezelfde stamvaders, dezelfde profeten, dezelfde heilige plaatsen. En omgekeerd natuurlijk?

Dat alles neemt niet weg dat de laffe aanval van Hamas met 1200 moorden op onschuldige burgers maar ook op rabiate kolonisten die hun grond inpikten, nooit vergoelijkt mag en kan worden. Maar de represaille van de Israëlische regering, 1200 moorden tegenover 40.000 moorden -40 Gazanen voor één Jood- daar is en blijft maar één kwalificatie voor bestaan: genocide.

Regeringen twijfelen (denken er nog niet aan) om economische maatregelen te nemen tegen Israël. Ondertussen manipuleert de Joodse regering zelfs de puntentelling van het Eurovisie Songfestival, gelden zelfs Amerikaanse stemmen in de eindafrekening van het liedjescircus, zegt de Israëlische dictator Bibi lak te hebben aan alle internationale instanties en dat hij van niemand lessen te krijgen heeft. En ondertussen zitten onze regeringsleiders met de handen in het haar: hoe haal ik de nodige stemmen bij de verkiezingen binnen. Een prijken ze met de breedste glimlach op vervuilende borden naast de weg. En dat de wereld ontploft, dat kan ze geen kloten schelen.