Terwijl bij een niet te verwaarlozen gedeelte van de bevolking “Vrehede, Vrehede, vrede op d’aard aan alle mensen…” door de kelen dramde, bleven de bommen ongenadig neerregenen als gevallen engelen in Oekraïne, Gaza, Libanon… Dat andere gedeelte van de bevolking zat dapper everzwijnfilet met bospaddenstoelen en kroketten door diezelfde keel te drammen, in de omgekeerde richting dan, en luisterde naar Stille Nacht van de Wienersängerknaben. Zonder één inslag te horen in de broeihaarden van deze moderne wereld.

Een aanslag, de tweede al, op een Antwerpse Colruyt, en twee bommen in Deurne zorgden in het dure en vurige Antwerpen voor een prenataal vuurwerk tijdens de kerstnacht  terwijl de burgemeester van ’t Stad geen zeggen heeft aan een bullebak, die Bouchez heet, en die al acht maanden achter alle feiten aan holt en maar geen regering op de been krijgt. Nog één maand, en in de natuur zou dan wel moeten bevallen of het wordt een keizerssnede.

Dat is de trieste wereld waarin wij het jaareinde vieren.

“Het Kerstekindje brengt ons een boodschap van hoop”. Die “hoopvolle” boodschap krijg ik al van als ik naar de kerk ging, bijna 70 jaar en er verandert niks.

In Afrika, het Midden-Oosten en Oost-Europa wachten de gewone mensen al jaren op de hoop om ooit van de puinhoop af te geraken waarop ze ongevraagd door  andere mensen  gezet werden

Al jaren koesteren de kleine mensen hier, die jaarlijks de helft van hun loon afdragen aan de Staat, de hoop op eerlijke belastingen ook voor de grote inkomens en wachten op de hoop om ooit van die wanhoop weg te geraken.

Al jaren wachten we op staatsmannen en -vrouwen om het land te leiden en niet zichzelf en hun partij te verrijken. Brave burgers worden getroost met hoop, maar zien nergens hoop om van die mesthoop af te geraken.

Iedereen ergert zich te pletter aan de verloedering van het milieu, de aanslag op ons leven. Onze leiders willen hoop geven op carnavaleske milieuconferenties in een Russische vazalstaat. En sluikstorters zijn druk in de weer Jan Modaal op stang te jagen. Ons wordt telkenmale beloofd dat er hoop is, maar er is geen hoop dat we ooit van die vuilhoop af geraken.

Hoop is vandaag gebakken lucht, of die naar wierrook ruikt, naar buskruit, naar armoede en honger, naar winstbejag of politieke ambitie. En dan wacht ons nog de wanhoop, wanneer charlatan Trump in januari de wereldtouwtjes in handen neemt. En wie staat er op om te zeggen: NEEN, clown! Zeker niet onze kerkelijke, politieke, economische, sociale, wetenschappelijke en whatsever andere leiders.

Wees dan maar hoopvol !!!!!